- tłumaczenie: Anna Tuszyńska
- reżyseria: Paweł Szumiec
- scenografia: Marek Braun
- kostiumy: Jolanta Łagowska
- czas trwania spektaklu: 1 h 30 min
- na scenie: Aldona Jankowska
Chociaż Hotel Babilon jest kryminalnym monodramem, przed oczami widzów pojawia się galeria najróżniejszych postaci: każda z nich opowiada o incydencie, jaki zdarzył się w tytułowym Hotelu, ze swojego punktu widzenia, swoim językiem i przez pryzmat swoich problemów. Czasami wydaje się, że to całkiem różne historie, ale niewątpliwie łączy je wszystkie dramat sprawczyni tego całego liryczno-komiczno-absurdalnego zamieszania, Zuzany Kollarovej, która próbowała zabić z miłości…
Publiczność raz po raz eksploduje śmiechem, ale szybko milknie, żeby niczego nie uronić, bo też siedmiogłowy chłopo-kobieton w ogóle się z nią nie ciamka, nie czeka na reakcję, tylko ostro wali przed siebie […]. Sztukę parodii [Aldona Jankowska] ma w małym palcu. Ale gdyby to chodziło tylko o śmieszne miny i śmieszne sytuacje, mielibyśmy na scenie płytką rozrywkę i rechot w odpowiedzi. Tu do genu zręcznej umiejętności małpowania ludzi dochodzi inteligencja i autentyczny talent aktorski. Wsparta reżysersko przez Pawła Szumca, wykonała jakąś katorżniczą pracę aktorsko-lingwistyczną. To się czuje, choć nie widać. Na scenie puch, leciutkie piruety, mięcho ról, kilka myśli, co nie nowe, ale złośliwie trafne i dotyczą spraw wokół nas.
Elżbieta Konieczna
Siedem istnień różniących się między sobą tak bardzo, jak to tylko możliwe. Siedem zestawów ludzkich tików, nawyków, uprzedzeń, banałów, głupot wreszcie. I zwłaszcza siedem języków, siedem intonacji, siedem narzeczy […]. Siedem. A aktorka – jedna. Tak. Aldona Jankowska gra wszystkich, gra wszystko […]. A efekt? Bez mała dwie godziny obcowania z aktorstwem, z teatrem. Jedno i drugie – czyściutkie, bez przymiotników. Po prostu aktorstwo. Po prostu teatr.
Paweł Głowacki
Jankowska nie popisuje się umiejętnościami, gra po prostu, lekko i jakby od niechcenia. Przyjemnie się to ogląda.
Joanna Targoń
