- reżyseria: Grzegorz Matysik
- opracowanie muzyczne: Artur Beling
- akordeon na żywo (specjalnie w ChTO): Mariusz Ambrożuk
- czas trwania spektaklu: 1h 20 minut
- na scenie: Beata Beling, Wojciech Czarnota, Sławomir Krzywiźniak, Ludwik Schiller, Artur Beling
Scenki z Zoszczenki w reżyserii Grzegorza Matysika to spektakl złożony z krótkich, komicznych scen, opartych na prozie znakomitego rosyjskiego pisarza i humorysty Michaiła Zoszczenki. Absurd porewolucyjnej rzeczywistości radzieckiej Rosji przeplata się w nich z podstawowym problemem, który możemy odnaleźć w całej twórczości pisarza – brakiem komunikacji między ludźmi. Termin „bohater Zoszczenki” wszedł na stałe do języka rosyjskiego, jako określenie ćwierć-, a co najwyżej półinteligenta o bardzo wysokich aspiracjach, ale marnych do nich podstawach. Charakterystyczny jest w związku z tym bardzo pokrętny i zabawny język, którym mówią Zoszczenkowe postaci – równie absurdalny i śmieszny, jak sytuacje między nimi. W realizacji Teatru Rozrywki Trójkąt zobaczymy pięcioro aktorów – Beatę i Artura Belingów, Wojciecha Czarnotę, Sławomira Krzywiźniaka i Ludwika Schillera. Ciepły kontrapunkt dla akcji scen stanowi kilka przepięknych romansów rosyjskich, śpiewanych przez aktorów.
Zoszczenko wprowadza nas w świat porewolucyjnej Rosji. Swój tekst buduje na znakomitych dialogach soczystych postaci, które tworzą tożsamość narodu rosyjskiego. Tożsamość charakterologiczną, niepowtarzalną, pełną humoru.
Andrzej BuckZoszczenko wprowadza nas w świat porewolucyjnej Rosji. Swój tekst buduje na znakomitych dialogach soczystych postaci, które tworzą tożsamość narodu rosyjskiego. Tożsamość charakterologiczną, niepowtarzalną, pełną humoru.
Andrzej Buck
Mamy ponad godzinę przedniej zabawy. A kto ma słabość do szyderczego humoru Michaiła Zoszczenki, autora słynnego Wesołego życia, powinien ująć przedstawienie w swoim kalendarzu. Bo niby na scenie mamy szalone egzotyczne lata 20. w Moskwie, ale jak bliskie naszym absurdom. Komunizm ze swoim upiorami dopiero się rodzi, na salony i do teatru wchodzą nowi ludzie, jak to pięknie ujął Zoszczenko, „cham w chama” […]. Humor to szyderczy, bezwzględny w obnażaniu podłości i głupoty. O pokrętnych i bezradnych ludziach, którym bolszewicki świat funduje wariactwo i brak sensu. I oni w to brną. Fenomen Zoszczenki polega i jeszcze na tym, że rycząc ze śmiechu, gdzieś w duszy robisz rachunek sumienia. Czy jestem jeszcze normalny? Nie dałem się zwariować. Bo najważniejsze motto Zoszczenki brzmi „bądź człowiekiem, towarzyszu” […]. Zoszczenko w Zielonej Górze trafił w dobre ręce. Piątka aktorów gra swoje, w ostrym tempie, unika kabaretowych manier. W przypadku mistrza ironii z Moskwy - lepszy jest naturalizm. Mamy nawet kilka piosenek, i to po rosyjsku.
Artur Łukasiewicz
